Weinig vrienden

Jaren geleden vroeg mijn zoontje van 5 jaar aan mij: “Zeg papa, wie zijn eigenlijk jouw vrienden?”. Ik dacht even na en noemde een paar namen: “Rob, Bertus, ... en Has natuurlijk”. Mijn zoontje was even stil en zei: “Mmm, jij hebt ook niet veel vrienden”. Pijnlijk, maar hij had wel gelijk. Ik heb, net als veel mannen niet veel vrienden. Gelukkig wel heel trouwe, want mijn zoon is inmiddels 25 en Rob, Bertus en Has zijn nog steeds mijn vrienden.

Ik zou er wel een nieuwe vriend bij willen. Zo'n vriend waar ik zomaar kan binnen vallen voor een kop koffie en een goed gesprek. Maar hoe maak je een nieuwe vriend?

Ik organiseer mijn eigen teleurstelling. Ik ken een paar potentiële kandidaten in Utrecht, maar ik bel niet om een biertje te gaan drinken. Ik ben bang dat ze nee zullen zeggen. Dat schiet niet op. Ik schaam me voor mijn wens.

Ik weet sinds kort dat onder schaamte een verlangen zit. Met dank aan Aukje Nauta de auteur van Nooit meer doen alsof, een boek over de kracht van schaamte. En dat schaamte een vlucht of vecht reactie oproept. Mijn reactie is vluchten (ik bel niet voor een biertje). Volgens Aukje maak je van schaamte je kracht als je hem onderkent en etaleert. Bij deze. En door het verlangen serieus te nemen. Gauw maar eens bellen voor dat biertje dus.