Sinaasappel

Een paar jaar geleden volgde ik een leiderschapstraining. Onderdeel daarvan was een 'Vision Quest' in Portugal. Ik zou een etmaal alleen zonder te eten of te slapen op een plek in de natuur bivakkeren. Ik mocht water meenemen, warme kleding en een stoeltje. Door de afzondering in de natuur en het gebrek aan eten en slaap zouden er belangrijke inzichten tot mij komen.

We verbleven met de negen deelnemers een paar dagen in een boerderij om de Vision Quest voor te bereiden. We werden begeleid door een sjamaan. De plek waar ieder in eenzaamheid zou doorbrengen werd door het toeval bepaald. Iedere plek had een naam gekregen. Van de plek die mij toeviel was dat 'Overvloed'.

We vertrokken vroeg, zonder ontbijt. Het laatste stuk liep ik alleen. De naam 'Overvloed' was goed gekozen. Het was een verwilderde boomgaard. Ik zette mijn spullen onder een sinaasappelboom. Het was nog koud. Gelukkig kwam na een tijdje de zon op.

Mijn laatste maaltijd was alweer een tijd geleden. We mochten niks eten tijdens de 'quest'. Om mij heen hingen rijpe sinaasappels te glanzen in de zon. De plek was totaal verlaten. Toch keek ik schichtig om mij heen voor ik zo'n verboden vrucht plukte. Die heb ik opgegeten. Het smaakte goddelijk. De dag werd warm en zonnig, de nacht was koud en lang, maar de honger was verdwenen.

Na terugkomst in de boerderij had ik een gesprek met de sjamaan. Ik was een beetje teleurgesteld. Ik had op mijn queeste geen visioen gehad. Ik biechtte ook mijn zonde op. Ik verwachtte een reprimande. In plaats daarvan riep de sjamaan lachend: ”Dit is jouw visioen, dit is jouw belangrijke inzicht! Hou je niet aan de regels. Er is je een overvloedig leven ten deel gevallen en daar mag je voluit van genieten.” Ik heb het ter harte genomen. Ik denk er nog vaak aan en niet alleen als ik een sinaasappel eet.